Op het conservatorium kregen we muziektheorie, harmonieleer voornamelijk. Hierdoor weet ik meestal precies wat ik aan het doen ben, bewust van wat ik speel, van wat ik schrijf. Super handig, in die zin blij dat ik een vak heb geleerd…En toch is het soms ook heel fijn om ‘gewoon maar wat te doen’, alleen maar af te gaan op je oren en de sound van de gitaar. Dat is wel een beetje als niet proberen te denken aan een roze olifant (je dacht er aan niet waar?!).
Het is dus iets geworden met C majeur lydisch, een boel losse snaren en wat triolen her en der.